Pierre en François zitten in een Café en hebben een felle discussie, of zeg maar gewoon ruzie! Pierre en François woonden tot voor kort nog thuis en in dezelfde straat. Het zijn vrienden voor het leven. Maar nu hebben ze toch slaande ruzie! Pierre is student aan de Sorbonne en François is tennisleraar geworden. Ze zouden, net als vroeger samen op vakantie gaan, maar ze komen er niet meer uit. Pierre wil tegenwoordig wat meer ‘culturele’ dingen doen, terwijl François gewoon wil feesten op het strand.

Herkent u dat? Ruzie tussen bezoekers/gasten/ klanten? Kan heel vervelend worden. Gelukkig is hier geen sprake van echte mensen maar van ‘Persona’s’ zoals omschreven in mijn blog ‘Persona of Lifestyle’.

Een ‘persona’ zoals ik in dat Blog beschreef is ontwikkeld op basis van het keuzeproces voor de aankoop van een product of dienst. En dat keuzeproces is vaak een logisch gevolg van de situatie waarin iemand zich bevindt. Denk b.v. aan de levensfasen die een gezin doorloopt, of denk aan iemands financiële situatie of zijn/haar opleiding. Kortom, vastleggen van kenmerken.

In de praktijk is werken met doelgroepen, en persona’s in het bijzonder, echter wat gecompliceerder. Het blijkt dat sommige, verondersteld belangrijke, kenmerken er niet toe doen. Bijvoorbeeld als het gaat om inkomen en dansen. Dansen blijkt dan niet inkomens gerelateerd. Daarnaast speelt dan ook nog een keer dat niet iedere Persona ‘gemixed’ kan worden met een andere. Complex!

Pierre Bourdieu, een tegendraadse Franse socioloog, heeft dit fenomeen bestudeerd en kwam tot een eigen (Franse) indeling. In de visie  van Pierre is er sprake van klasse vorming door het vertonen van gelijk gedrag en het laten zien van dezelfde voorkeuren. Zo zet de klasse met weinig inkomen toch graag heel veel eten op tafel, wat dus ook goedkoop moet zijn. En een ‘vol / tevreden’ gevoel opleveren. Dat eten is dan ook vaak vet. De klasse met het hogere inkomen zet liever iets gezonds op tafel. Maar vooral niet teveel. Pierre was socialist en vertaalde dit gedrag en deze voorkeuren in termen van macht/kapitaal. Hij omschreef deze voorkeuren in termen van ‘sociaal kapitaal’ (netwerken), ‘cultureel kapitaal’ (kennis, vaardigheden, opleiding) en ‘economisch kapitaal’ (geld en onroerend goed).

Volgens Pierre is gedrag en voorkeur te herleiden tot vier factoren t.w. Sociale klasse, Opleiding, Opvoeding en Keuzes uit het verleden. Keuzes uit het verleden, kan je tegenwoordig goed bijhouden. Dit wordt dan ook veelvuldig toegepast bij het voorspellen van iemands online aankoopgedrag.

Wat mij betreft hoort daar nog een vijfde factor bij, nl. het karakter of het temperament. Of iemand impulsief of zorgvuldig beslist, houdt van zang of instrumentale muziek, enz., enz. is volgens mij nl. ook van belang bij het verklaren waarom iemand bepaalde voorkeuren heeft en waarom iemand bepaald (koop) gedrag vertoont.

Onderstaand enkele voorbeelden van een indeling volgens Pierre Bourdieu voor Horeca, Theater en vervoer. Pierre staat hierbij in het eerste kwadrant, François in het derde kwadrant.

 

 

 

 

 

Publieksindeling

Bij het gebruik van het kwadrant van Bourdieu kan rekening gehouden worden met de kwadrant koppeling. Het blijkt in de praktijk dat publiek uit aanliggende kwadranten kan mixen. Publiek uit kruisende varianten gaat echter niet goed samen. Zo kan bijvoorbeeld het publiek uit het tweede kwadrant (cultureel hoog, waarde hoog) kan niet gemixt worden met het derde kwadrant (cultureel laag, waarde laag). Of uit het eerste kwadrant (denk aan Pierre) met het derde kwadrant (denk aan François).

Voor een restaurant betekent dit b.v. dat rekening gehouden moet worden met het type muziek dat gespeeld wordt. Past dit bij kwadranten 1 en 2? Of juist bij kwadranten 1 en 4? Voor een theater betekent dit dat de programmering, de entourage en de bediening passend wordt gemaakt voor het te verwachten publiek. Maar je kan ook denken aan een evenement of aan een Fitness center.

Interessante (Franse) invalshoek? Ik praat er graag met u over door! (bel 020-6400980)